Geceyi Gündüz Yapar İçerdeki Sevdeniz
Belki bir hayal, rüya... Belki de ölüyorum
Aynadaki eşime umutla gülüyorum
Kişinin kendi zıddı ve farkıyla savaşı
Yüzünden ölüp gider, bahtsız bir kalabalık
Kızarmış sular ile sönmüş ateş dalaşı
Bitmedikçe üşüyor mutsuz bir kalabalık
Nuh'un hayat tahtında dostlar kavuşsa bugün
Ve ayın küskünlüğü bitebilse âniden
Hoşgörü duvağıyla başlasa artık düğün
Aşk sığınaktan çıkıp, hâkim olsa yeniden
Dostlar kavuşsa bugün gök kuşağı altında
Yeni canlar var olsa Nuh'un hayat tahtında
Her gece yangın saçıp sabah kül temizlemek...
İsli perde çektikçe yorulmadı mı dünya?
Barışı, maşuğunu özler gibi özlemek...
Avurtları çöktükçe yorulmadı mı dünya?
Boşalan avuçları doldursa öpücükler
Al gülleri maviyle boyasak çoluk çocuk
Koşturan yavrulara yapışsa gülücükler
En fazla da onlara yakışmaz mı mutluluk?
Doldursa öpücükler gizli kalmış uçları
Türküler ağlatmasa boşalan avuçları
Bulutlar güneş ile köşe kapma oynasın
Günahtan elbisemiz yıkansın yana yana
Karşındaki insana tutulan bir aynasın
Sen gülünce gün doğar, sen paksan parlar ayna
Kalbimizi dinlesek, damlaya sığar deniz
Beyaz bir geleceğin müjdeli afişinde
Geceyi gündüz yapar içerdeki sevdeniz
Umudu görür kişi, karşındaki eşinde
Damlaya sığar deniz içtenlikle inlesek
Olmaz denilen olur, kalbimizi dinlesek
2012
Müjgân Akyüz Dündar
Sevde: Karalık, siyahlık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder