Dil Kesiği

Allah 

Dil Kesiği

Nerede varsa bir ifk, gıybet, yalan öbeği

Orada ağlamaz mı evrenin göz bebeği?

İçiyorum kalbimden, helâl sütlü sözümü

Sürüldüğüm kentlerin göğünde yatıyorum

Vicdansızlık üzüyor hak arayan özümü

Kentteki asillere insaf fırlatıyorum

Anlarlar belki(!) diye, ben’i anlatıyorum

Bereket döllenirken yerin yedi katında

Yeryüzünün en âdi, kısır kalmış kızıyım

Zâhirde ateşteyken, Meryem’leyim bâtında

Yunus Emre topraksa, ben bastığı iziyim

Böbürlenen dillere "ebed" kara yazıyım

Hayat beni eğmezken, bükmeyi istediler

Aşağı inmek kolay, fakat güneş tepede

Dedikodu sevmezken, söz hakkımı yediler

Kula kulluk etmekse yoktur benim cephede

Eğri odun olamam sizin ateş tepede

Evet! Sözüm ağırdı, ama küfür etmedim

Kendi doğrularımın davasına baş koydum

Evet! Gözüm karaydı, art niyet gözetmedim

İnançlarım uğruna mücadeleye kaydım

Bunaldığım her anı sevap hanemde saydım

Bu kalem ebediyen, Allah’ın da izniyle

Aldığım yaraları nuruyla onaracak!

Bu elem ebediyen, Allah’ın da izniyle

Ruhuma ilaç olup, insanlığı saracak!

İftiracı güruhun yüzleri kızaracak!

"Bir kez gönül yıktın ise

Bu kıldığın namaz değil

Yetmiş iki millet dahi

Elin yüzün yumaz değil " Y.Emre

Daralan vücuduma sığmadı kırgın ruhum

Dilin kestiği kesik mezardan daha derin

Kalbim; ifkle ölünce, bitmedi ahım vahım

Kırılmış gönüllerden, Cehennem daha serin

Sürün şimdi yarama, Estağfirullah sürün!

Hangi dilin merhemi iyi gelir acıma?

Yetmiş ikisi dahi koro ile söylese

Hangi tevbe sözcüğü derman olur sancıma?

Yirmi dört saatini namazlarla eylese

Her rekatında beş bin tevhit bile söylese

Müjgân Akyüz Dündar