SİLİVRİ YOĞURTÇUSU
Fotoğraf: Ara Güler
"Seyyar satıcıların çoğu genellikle Türk veya Arnavut'tu, ama Silivri yoğurtçuları hep Rum'du. Bunun nedeni herhalde Marmara Denizi’nin kuzey sahillerindeki köylerin hep Rum köyü olmasıydı. Silivri’de Sinod üyesi olan bir piskopos bile vardı.
Bu yoğurdu 5.5 okkalık (7.04 kilo), daire şeklinde, yaklaşık 6 cm derinliğindeki tepsilerde satıyorlardı. Yoğurdun üstü yağlı kaymak tabakasıyla örtülüydü. Yoğurtçu “Silivri yoğurdu) diye bağırarak mahalleleri dolaşırdı. Sırığın her iki ucundan sarkan dört ip yine daire biçimli tablalara bağlıydı. Bunların üzerinde de 8 ya da 10 tepsi yoğurt bulunurdu. Silivri yoğurtçusu gerçek bir yük taşıyordu: 56.32kilo.
Tepsi sayısı 10 olunca yük daha da artıyordu. Tepsilerin ağırlığını, sırığı, tablaları, tartıyı ve ağırlıkları da eklersek yoğurtçunun yükü 80 kiloya varıyordu. Yoğurtçu bu yükle yokuşlu sokaklara tırmanarak fukaraların besinini satıyordu.
Silivri yoğurdu çok lezzetliydi; şeker, tatlı gibi şeyler eklenmeden ekmekle yenebiliyordu. Yoğurtçunun servis tekniği çok ilginçti. Bu teknikle istediği kadar yoğurdu alır, tenekede kalan yoğurt da bozulmazdı. Yoğurdu12cm kadar genişliği olan küçük bir kürekle alır, sonra yine bu kürekle yoğurdun yüzeyini düzleştirirdi. Önemli olan yoğundun yüzeyini yatay bırakmaktı."
(Haris Spataris, Fenerden anılar, kitabından 1910)
