İlâhî Bir Şifâdır Ağlamak
Ağlar, yüceliriz
Yüceldikçe ağlarız
Gözlerimde bir salâ okunduğunda
Acılarımı taşıyan balonların ipi kopar
Toplu huzur namazı kılınır göz çukurlarımda
Ilık seyyâhlar gezintiye çıkar yanaklarımda
Ve damlalar çoğaldıkça taşar
Kalbime ulaştırır dinginliğimi
Âmîn parmaklarım temizlemeye başlar
Yüzümde biriken kirli düşüncelerimi
Açar gökler rahmet kanatlarını
Umutlar sessizliğin çağrısında durur
Gözyaşlarının boşalttığı boşlukları
Kendine yer arayan dualar doldurur
Ağlamak, olmasaydı ağlamak
Kalbimdeki binbir rengi göremezdim
Kururdu rahmet pınarları
Göz kenarlarımın kızıllığından
Çıkaramazdım maviyi
Olmasaydı ağlamak
Ağlamak
Sessiz konuşmak
Rahmete davet
Cennet’e bir yol ağlamak
Günâhların karasından beyaz aşırmak
Gönlüne tûbâ ağacı dikmek
Genzimizde biriken kıvılcımı söndürmek
İlâhî bir şifâdır ağlamak
2011
Müjgân Akyüz/ MAJ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder